Goran, Ísland og allir

Það er erfitt að blogga þegar ég veit að vissum trúnaði verður maður að halda gagnvart öllum sem ráða mig til starfa. Það er svosem ekkert erfitt að þegja en það er líka gaman að láta "andans truntu þeysa".

 Ég fór á tónleika Goran Bregovic í Laugardalshöllinni í gær. Þetta var mjög merkilegt. Nei, þetta var alveg fáránlegt. Skærasta rokkstjarna Júgóslavíu forðum tróð upp og dyravörðum var skipað að halda öllum sitjandi. Ég hló, og allir í kringum mig hlógu nema dyraverðirnir og gamlar konur sem fussuðu og sveijuðu yfir hávaða í ex-júgóslövum sem komu til að sjá idolið sitt. Sömu dömur fengu sér svo kandísmola í viðkvæmustu lögunum svo að skvaldrið í serbunum varð minna en skrjáfrið í sælgætispokunum og soghljóðin sem þar á eftir fylgdu.

Þetta var merkilegt á alla vegu. Bregovic er jafn geggjaður og ex-júgóslavarnir sem voru að hlusta á hann. Um leið og sígaunarnir byrjuðu að spila hoppaði þetta lið upp úr stólunum og byrjaði að dansa. Dyraverðirnir komu þá hlaupandi og spurðu fólk hvort það truflaði tónleikana að hafa þetta lið dansandi fyrir framan sig. Ég er ennþá að jafna mig á þessu. Ég er ennþá að bíða eftir kvörtunum yfir þeim íslendingum sem föttuðu giggið og hlupu fram á gólf og dönsuðu sem óðir menn fram í nóttina. Það var ekki annað hægt.

 Goran gerði okkur töluverðan óleik að vera með of marga bíó-trailera á þessum tónleikum. Þeir áttu ekkert erindi á þessa tónleika og voru langdregnir og alveg úr samhengi við allt. En sígaunabandið tryllti liðið. Það var alveg einstök upplifun að sjá þetta allt saman. En þegar blómadömurnar mættu á sviðið skildi maður loksins að hér voru tveir ólíkir menningaheimar að takast á. Listahátíð og Balkanskaginn. Ég ætla að sitja á mér þar til ég hef jafnað mig á frekari yfirlýsingum.  Allir mínir bestu vinir frá námsárunum í Vín eru frá Bosníu, Serbíu og Króatíu. Ég mun seint játa að þetta lið sé heilt á geði en ég er það ekki heldur.

En í Laugardalshöllinni þetta kvöld sá ég nýja og gamla Ísland mætast. Það voru ekki fagnaðarfundir en það var góður fundur og nauðsynlegur. Kona fyrir framan mig sagði við einn dyravörðinn "segðu þeim að halda kjafti, þeir skilja málið".

Enn sem fyrr hefur Laugardalshöllinni ekki tekist að blanda strengjasveit í þessa hljóðnema á þess að hljóma eins og gormur yfir klósettskál. Af hverju??? Söngurinn var líka illa blandaður. Myndatakan var hlægileg. Hvað á ég að gera við lítinn skjávarpa sem sýnir sviðið í raunstærð??? Ég hef lent svo oft í þessu að ég ætla að sitja á mér um sinn... a.m.k hálfan dag.

Við erum rík þjóð. Við höfum náð svo miklum árangri á skömmum tíma og ég er mjög stoltur af því. En við erum samt eins og Kennaraháskólinn; andlega 30 árum á eftir tækniþróuninni - eins og einn kennari minn í Háskólanum sagði. Við erum að ráða tæknimenn sem skilja ekki kúltúr. Ég er ekki að tala niður til neins en ég mun skýra þetta á næsta sólardegi.